Er is een gezegde dat in het leven geen twee regendruppels hetzelfde zijn.
Als zelfs tweelingbroers hun eigen vingerafdrukken hebben die hen onderscheiden, waarom hebben we dan de gewoonte onszelf te vergelijken met andere mensen?
Ik denk dat dit te wijten is aan onze cultuur. In ons dagelijks leven zijn vooraf ingestelde patronen van hoe te zijn en zich te gedragen overal en altijd voor ons ingesteld.
Tv-programma's, tijdschriften en internet leggen constant idealen op: idealen van het perfecte lichaam, hoe dit seizoen aan te kleden, het kapsel van het seizoen, hoe dit, hoe dat? en we vergeten vaak wie we echt zijn, van binnen en van buiten.
Deze prikkels voor kinderen en jongeren zijn nog sterker, omdat dit is wanneer het kind zichzelf begint te zien als een biologische en sociale mens, en het begrip van behoren tot een groep begint te begrijpen en waarderen.
Tot ongeveer 6 jaar oud bevindt het kind zich in de fase die wij pedagogen 'egocentrisme' noemen: in deze periode is hij op zichzelf gericht. Daarom, idealen om zo te zijn of zich zo te gedragen? heeft haar nog steeds niet veel zin. Zij is zij, zo simpel is het.
Na deze fase verwerft het kind het vermogen om over abstracte dingen te denken: symbolen, morele waarden, hypothesen, patronen.
Gedurende deze tijd begint ze geleidelijk haar eigen identiteit te ontwikkelen. Geniet van deze of die muziekstijl, deze of die manier van aankleden, identificeer je met bepaalde groepen op school. En dit is wanneer het idee van vergelijking met andere mensen bij het kind opkomt.
Vergelijkingen thuis of op school met familie en vrienden, evenals de stimulans van de media om hun verlangen om te consumeren op te wekken, met impliciete berichten van "iedereen heeft, alleen jij wordt buitengesloten", staan dit proces negatief tegenover.
Vergelijkingen met andere kinderen, vaak zelfs goed bedoeld in de vorm van? Begeleiding? ouders of verzorgers genereren een intern conflict in het kind, vooral omdat het kind nog niet volledig is
Wat zij is, haar gevoelens en verlangens, wordt verward met wat niet is, met wat van buiten komt. Ik durf te zeggen dat vandaar de zogenaamde? Identiteitscrisis? dat veel mensen jaren later hebben.
Het is daarom erg belangrijk voor ouders om deze periode goed te beheren. Zinnen als, moet je het voorbeeld van je broer volgen? of? zo-en-zo doet het niet in zijn huis? ze mogen om welke reden dan ook en ongeacht leeftijd niet met het kind worden gesproken.
Praat in een delicate situatie met het kind rechtstreeks, duidelijk en stil met haar. Correct leidend is het bevorderen van de dialoog met het kind over wat goed of fout is door na te denken over hun acties en attitudes, niet in het midden van vergelijkingen van? Beter of slechter zijn? dat iemand.
Laat haar haar gevoelens blootleggen en vooral zeggen en laten zien dat ze haar vertrouwt. Dit alles is erg belangrijk voor je emotionele ontwikkeling, je verantwoordelijkheidsgevoel, je zelfrespect en begrip van elke mens als uniek met hun potentieel, behoeften en beperkingen.
En het belangrijkste: ze zal begrijpen dat mensen fouten maken, maar ze hebben misschien een nieuwe kans. Onthoud altijd: als er geen twee regendruppels worden herhaald, dan is je schat uniek.
25 SLIMME ZWANGERSCHAPSTIPS VOOR VROUWEN EN MANNEN (April 2024)
- Kinderen en tieners
- 1,230
